Zwierzęce Doświadczanie
‘Przyznaję, że nie dostrzeżemy wyjątkowości człowieka w całym jej imponującym dostojeństwie, dopóki nie zobaczymy jej na tle tych prastarych historycznych właściwości, które człowiek do dziś dzieli ze zwierzętami.’ – Konrad Lorenz
Podstawy ludzkiej fizjologii wyewoluowały już u stworzeń, które z morskich głębi wypełzły na ląd. I chociaż chcielibyśmy, żeby było inaczej, Nasz związek z tym początkiem pozostał zasadniczo taki sam.
Na poziomie podstawowego biologicznego organizmu nie ma myślenia ani koncepcji, tylko instynktowna reakcja na wszystko, co się pojawia. Niektóre z tych reakcji, impulsów są dla Nas niezauważalne, inne przykuwają Naszą uwagę.
Bez względu na to, jak wysoko rozwinięte są umiejętności Naszego gatunku w kategoriach rozumowania, uczuć, planowania, budowania, syntezy, analizy, doświadczania i tworzenia –
Nic nie zastąpi subtelnych, instynktownych sił uzdrawiania odziedziczonych po Naszych prymitywnych przodkach.
Natura sprawiła, że system nerwowy istot nim obdarzonych w bardzo podobny sposób reaguje na zagrożenie.
Ale na ogół jeden gatunek ulega długotrwałym skutkom traumy.
Tym gatunkiem jesteśmy my.
Podobne skutki widzimy u innych zwierząt tylko wtedy, gdy zostały udomowione albo umieszczone w stresujących warunkach w kontrolowanym środowisku laboratoryjnym. Rozwijają się wtedy u nich ostre i przewlekłe reakcje traumatyczne.
Rodzi to następujące pytania:
- Dlaczego my – ludzie – nie potrafimy w pełni korzystać z reakcji systemu nerwowego na zagrożenie, mimo że wydaje się dobrze rozwinięta i działa sprawnie prawie u wszystkich pozostałych stworzeń ?
- Czy nie wiemy jak do tej reakcji dotrzeć ?
- Czy nadmiernie obciążamy system nerwowy ?
- Dlaczego tak łatwo ulegamy traumie ?
- Co takiego robią zwierzęta kiedy spotyka je traumatyzujące wydarzenie, czego w takiej sytuacji nie robimy my ?
- Czego i jak możemy nauczyć się od zwierząt w sprawach związanych z traumą ?
W świecie natury reakcje przetrwania są czymś normalnym, zdrowym i przynoszącym pożytek.
Kiedy zwierzęta doświadczają wydarzeń zagrażających ich życiu, szybko wychodzą z szoku i dochodzą do siebie.
Ich reakcje są ograniczone w czasie i nie stają się chroniczne.
Obserwowanie tych zachowań może Nam pomóc zrozumieć Naszą własną instynktowną zdolność przejścia przez traumatyzujące zdarzenie bez szkody.
Możemy się też nauczyć jak nie wchodzić w paradę swoim instynktom.
(Dla przykładu – sprawdź w załączonym poniżej filmie – jak ogromny ładunek energetyczny, spowodowany traumatycznym wydarzeniem / ucieczką, rozładowuje niedźwiedź polarny)
Co to dla Ciebie oznacza?
Co konkretnie może Ci to dać?
Sprawdź opinie zadowolonych ludzi, którzy skorzystali już z pomocy:
