• Fizjoterapeutę z lekarzem łączy więź merytoryczna, a nie służbowa, co oznacza, że lekarz nie jest zwierzchnikiem fizjoterapeuty, a równorzędnym partnerem w pracy.

• Fizjoterapeuta ma prawo do samodzielnej decyzji o celowości zastosowania danych czynności w granicach przygotowania zawodowego.

• Samodzielność jest uniwersalną cechą zawodu fizjoterapeuty.

• ”Zlecenia lekarskie” to nie ”polecenia lekarskie”.

• ”Zlecenia lekarskie” nie mogą być traktowane jako bezwzględny nakaz dla fizjoterapeuty, aby zastosował jakieś działania na pacjencie.

• Fizjoterapeuta w przypadku uzasadnionych wątpliwości powinien domagać się od lekarza, który wydał zlecenie, uzasadnienia jego potrzeby. Fizjoterapeuta ma prawo odmówić wykonania zlecenia, a przyczynę odmowy podaje na piśmie.

• Samodzielność nakłada na fizjoterapeutów obowiązek analizowania pod kątem zasadności każdego ich działania zawodowego.

• Fizjoterapeuta nie działa automatycznie, bez zastanowienia, nawet wtedy, gdy realizuje zlecenie lekarskie. Podejmując się czynności zawodowej, fizjoterapeuta musi, w ramach swojego doświadczenia i kwalifikacji, poddać ocenie pod kątem zasadności każde ze swoich działań i odpowiednio zareagować w przypadku stwierdzenia błędu w decyzji o jego podjęciu.

Mówiąc o samodzielności nie można zapominać, że wynika z niej też dodatkowa odpowiedzialność. 

Należy bowiem pamiętać, że zgodnie z Ustawą o zawodzie fizjoterapeuty, każdy „fizjoterapeuta wykonuje zawód z należytą starannością, zgodnie z zasadami etyki zawodowej, poszanowaniem praw pacjenta, dbałością o jego bezpieczeństwo i wykorzystując wskazania aktualnej wiedzy medycznej”.